Tworzywa termoutwardzalne i chemoutwardzalne.
Twardnienie duroplastów jest związane na ogół z procesem sieciowania polimeru. Polimery zawierające liczne wiązania poprzeczne (usieciowane) nie przejawiają z reguły właściwości termoplastycznych i nie miękną pod wpływem ogrzewania.
Forma plastyczna duroplastów (przed utwardzeniem) jest płynna lub półstała, umożliwiająca nadanie kształtu wyrobom przed utwardzeniem. Duroplasty w tej postaci nazywa się więc żywicami.
Do najczęściej stosowanych tworzyw termoutwardzalnych zalicza się: żywice fenolowo-formaldehydowe (fenoplasty), żywice melaminowo-formaldehydowe i mocznikowo-formaldehydowe (aminoplasty) oraz niektóre żywice silikonowe. Żywice termoutwardzalne występują często jako tzw. termoutwardzalne tłoczywa, zawierające jako podstawowe składniki żywicę termoutwardzalną oraz napełniacz. Napełniacz ma za zadanie obniżenie ceny tworzywa, wzmocnienie uzyskiwanych z niego wyrobów lub nadanie im innych specjalnych właściwości.
Wśród żywic chemoutwardzalnych największą rolę odgrywają żywice poliestrowe nienasycone i epoksydowe.